dinsdag 20 augustus 2013

Mono lake, Alabama hills en bad weather @ Bad water

Het was weer een frisse nacht op de camping. We waren vroeg op, de jongens blij, Ajax gewonnen van Feyenoord! Voor het eerst deze vakantie waren de tenten vochtig, niet door regen maar door dauw, we hebben even gewacht tot ze droog waren voor we de tenten opruimden.
We hadden een lange dag voor de boeg, in Lone Pine waren alle hotels vol, we hebben nu een Best Western geboekt in Pahrump net voorbij Death Valley, 4.45 uur rijden. Voordeel is wel dat het van daar nog maar een uurtje naar Las Vegas is.
Als eerste gingen we naar het visitors center in Lee Vining, we hadden gehoord dat ze daar kampeerspullen kunnen gebruiken, deze gebruiken ze voor jeugdkampen in Yosemite voor de arme kinderen uit o.a. San Francisco. We hebben hier de grote tent en de slaapzakken gedoneerd, ze waren er blij mee.
Onze volgende stop was Mono Lake,  Mono Lake is meer dan 1 miljoen jaar geleden ontstaan, het is een van oudste meren van heel Noord-Amerika. Een van de meest opvallende kenmerken is de aanwezigheid van tufa’s, vreemd gevormde kalksteentorens in het water.
De tufa’s zijn ontstaan doordat er in het water grote hoeveelheden mineralen en zout vanuit de bergen het water instroomden. Vervolgens werd het water na verdamping 2,5 maal zo alkalisch en 8 keer zo zout als zeewater. Onder de bodem van het meer bevinden zich zoetwaterbronnen, met veel calcium, dit vermengt zich met het zoute water in het meer. Het calcium verbindt zich met het zout, en deze combinatie slaat op de bodem neer in de vorm van kalksteen. Het duurt vele jaren voordat op deze manier een tufa is gegroeid. Vanaf 1941 vond een drastische afname van de watertoevoer plaats omdat Los Angeles vier van de vijf voornaamste stromen voor de watervoorziening van de stad ging gebruiken. De gevolgen waren dramatisch; het waterpeil zakte meer dan 12 meter en de tufa’s kwamen steeds meer boven het oppervlakte van het water uit. Een deel van de torens ligt zelfs helemaal niet meer in het water, en de groei van die tufa’s is daardoor gestopt. Pas in 1994 werd aan dit proces een halt toegeroepen; Mono Lake is nu een beschermd gebied.
Opvallend is de aanwezigheid van ongelooflijk veel kleine, zwarte vliegen. Deze alkali flies horen tot de zeer weinige diersoorten die zich kunnen aanpassen aan het uitzonderlijk zoute water van Mono Lake. In het water komen miljoenen 1 centimeter lange garnaaltjes (brine shrimp) voor. De alkali flies en brine shrimp dienen als voedsel voor de meer dan 80 vogelsoorten, die tijdens de migratietijd in de lente en de zomer het meer bezoeken.
Leuk weetje: In december 2010 heeft de Nasa bekend gemaakt dat in Mono Lake een unieke nieuwe levensvorm is ontdekt, een bacterie. Alle leven op aarde bestaat uit zes bouwstenen, namelijk koolstof, waterstof, stikstof, zuurstof, zwavel en fosfor. De bacterie die nu door Nasa in Mono Lake is gevonden, heeft in het dna geen fosfor als bouwsteen, maar wel arsenicum. Het feit dat levensvormen uit andere bouwstenen kan bestaan dan tot nu toe altijd werd aangenomen wordt als bijzonder belangrijk beschouwd. In theorie is de kans dat zich elders in het heelal levensvatbare organismen kunnen ontwikkelen door de vondst van deze bacterie groter geworden.


We hebben hier een korte trail gelopen, onderweg zagen we een konijntje, Mono lake was erg mooi in het ochtend licht.


 






 

 
 
 
Na deze stop reden we weer een uurtje naar Bishop, hier heb je een Nederlandse bakkerij, Erik Schatz. Wat was het hier druk, een gekkenhuis. Volgende keer halen we wel een broodje bij de Subway, gaat wat sneller,  koffie bij de Starbucks gehaald en weer verder op pad richting de Alabama hills bij Lone Pine. We twijfelden of we hier wel zouden stoppen ivm de tijd, toch maar gedaan, wat is het hier toch mooi. Je gaat bij de verkeerslichten in Lone Pine rechtsaf, even verder de Movie road op, een onverharde weg. We zijn gestopt bij de trail naar de Möbius arch,  hiervandaan loop je zo'n 500 meter door de desert naar de arch, 37 graden! Je hebt hier een mooi uitzicht op Mount Whitney, het hoogste punt van Amerika, 14.800 feet hoog. Even voor de Möbius arch heb je nog een arch een hele lage maar ook mooi.
 
 
 
Vlak hierna is de Möbius arch, een fotogeniek plekje.
 
 
 

 
Op de achtergrond Mount Whitney







 
 
Net voorbij onderstaande rots begint de movie road aan de rechterkant van de weg.


Het was inmiddels al half 3, we moesten nog ruim 3 uur rijden door Death Valley.

De dode vallei....,  Wikipedia:
Death Valley is de heetste plek op aarde en de droogste plek van Noord-Amerika. De hoogste temperatuur die hier ooit gemeten is 58,3 °C, in Furnace Creek, een woestijndorp, op 3 juli 2013. Daarmee werd na exact honderd jaar het hitterecord van 10 juli 1913 (57 ºC) verbroken.
Volgens ons een heel mooi park met vaak hoge temperaturen, mooie kleuren en heel bijzonder, een vriendin van ons zei "mooi van lelijkheid" ook zij waren onder de indruk maar het woor lelijk zou ik niet gebruiken, ik gebruik het woord bijzonder. Onderweg zagen we de lucht betrekken, zandstormen gingen over de weg en in de verte zagen we lichtflitsen. Naarmate we verder het park inreden ging het steeds harder waaien, het leek wel de zandstorm in Phoenix. Ook begon het te regenen, steeds harder en dat terwijl hier gemiddeld maar 2 inches per jaar valt, dat viel nu in korte tijd, op de droogste plek van Amerika!!. We zijn nog even naar het toilet gegaan bij het visitors center, toen we uit de auto stapten waaiden we bijna weg! Het was wel spannend, we zagen prachtige lichtflitsen, de kinderen hebben alles gefilmd met mobiel. We hebben dit weer nooit eerder meegemaakt in dit park, we zijn er al 3 keer eerder doorgereden.


Ondanks het slechte weer wilden we toch even naar het laagste punt van Amerika, onderweg nog mooie lichtflisten maar toen we op het laagste punt, Badwater, aankwamen was het even droog, de witte zoutvlakte was minder wit dan normaal maar had wel een dramatisch uitzicht met die donderwolken erboven.

 
Op dit bord staan de laagste gebieden van de wereld, hier is het 85,5 meter onder zeeniveau, het allerlaagste punt in de wereld is de dode zee met 514 meter onder sealevel.



 
Op een afstand van zo'n 200 km. hadden we nu het hoogste punt, Mount Whitney, en het laagste punt van Amerika, Bad water, gezien. We zijn hierna niet meer gestopt, het ging weer steeds harder regenen en we wilden niet met onweer op Zabriski point staan. We hebben nog nooit zulke lage temperaturen meegemaakt in Death valley, tussen de 21 en 44 graden, wel apart Death valley met regen, storm en onweersbuien oftewel T-storms! Very bad weather @ Bad water!
Rond 7 uur waren we in Pahrump, we zijn gaan eten bij Denny's, ik had een heerlijke Philly melt sandwich met seasoned fries, erg lekker! Helaas niet meer gezwommen, het regende nog steeds. Morgen naar Las Vegas voor de laatste dagen van deze vakantie.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten